Prolog.

     Jak wrażenia po prologu ? Komentujcie, żebyśmy wiedziały, czy ktoś to czyta . Pozdrawiamy i do następnego . xx             
                         
                                    Moje życie nie jest usłane różami.

 Nazywam się Cheryl Collins, mam 17 lat i mieszkam w Londynie. Moją najlepszą przyjaciółką jest Amanda Brown. Dziewczynę traktuję jak siostrę. Moja mama jest projektantką mody, a z tatą nie utrzymuję kontaktów. Jestem utalentowana dziewczyną z marzeniami i planami. Uwielbiam grę na gitarze. Nigdy nie sądziłam, że jeden chłopak zmieni całe moje życie.

" Są ta­cy, którzy uciekają od cier­pienia miłości. Kocha­li, za­wied­li się i nie chcą już ni­kogo kochać, ni­komu służyć, ni­komu po­magać. Ta­ka sa­mot­ność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od sa­mego życia. Za­myka się w sobie. "

 Właśnie ten cytat bardzo dokładnie opisuje moją przeszłość. Raz się zakochałam i od tamtego czasu nie ufam chłopakom. Mogę im zaoferować najwyżej przyjaźń. Nic więcej. To wydarzenie zmieniło mnie na gorsze.

"Między mężczyzną a ko­bietą przy­jaźń nie jest możli­wa. Na­miętność, wro­gość, uwiel­bienie, miłość - tak, lecz nie przyjaźń.  "

 Z tym stwierdzeniem się nie zgadzam. Wierzę w przyjaźń damsko- męską. Od kilku lat przyjaźnię się z Alanem i Nathanem. Traktujemy się jak rodzeństwo. To wszystko.

"Nie mów nic. Kocha się za nic. Nie is­tnieje żaden powód do miłości.  "

  Nie do końca. Niektórzy ' kochają ' tylko za pieniądze, sławę i popularność. Ranią tym innych, ale nie zdają sobie z tego sprawy. Takie osoby nie mają pojęcia o miłości. Nie posiadają jakichkolwiek uczuć. Zero. Pustka. Nic.

                                              Posłuchać głosu serca czy rozumu?