36. Mam tego dość

                                                     - oczami Cheryl -
  Pocałowałam mojego Niall'a i wyszłam z pokoju. Dalej często trudno mi zrozumieć naszą miłość. To przyszło tak niespodziewanie, kiedy najmniej tego oczekiwałam. Umówiłam się wcześniej z Jared'em, więc czekał juz na mnie przed domem. Wsiadłam do jego auta i razem pojechaliśmy do studia poćwiczyć. Był z niego naprawdę dobry mentor.
- Widać, że nasz kochany Niall dobrze na ciebie działa - powiedział do mnie, jak zawsze uśmiechnięty Jared.
-W jakim sensie ?
-Pamiętasz jak cię poznałem ? Byłaś jakby smutna, bez życia. A teraz ? Nie do poznania. Ciągle uśmiechnięta, wesoła. Ale ciesze się, oby tak dalej.
   Zaśmiałam się cicho na jego słowa. W sumie to miał rację. Niall przywrócił mi radość i chęci do życia. To właśnie dzięki niemu się zmieniłam. Cieszę się, że go poznałam.
- Tak- odezwałam się po chwili.- Zmienił mnie. Na lepsze, oczywiście. Kiedyś nigdy nie założyłabym sukienki, a teraz? Teraz jest mi obojętne czy wyjdę w spodniach, czy spódnicy. Pamiętam jak na początku byłam dla nich chamska. Czasami nadal jestem, ale coraz mniej. Cieszę się, że poszłam na te castingi- zwierzyłam się.
- Ja również się cieszę. Jesteście najlepszymi uczestnikami. Dobrze, że trafiłem akurat na was- uśmiechnął się.
   Dalsza droga minęła nam na wspominaniu moich początków i różnych żartach. Nigdy nie przypuszczałabym, że Jared może mieć takie poczucie humoru. Dotychczas uważałam go za starego, poważnego mężczyznę, ale jak widać, pomyliłam się. Westchnęłam cicho, kiedy dotarliśmy na miejsce. Weszliśmy do budynku, a ja natychmiast udałam się na scenę.
   Zamknęłam oczy i przypomniałam sobie pierwszy występ tutaj. Wielkie nerwy, przerażenie. Nagle usłyszałam muzykę i zaczęłam śpiewać. Przed oczami miałam uśmiechniętą twarz Niall'a.
I wish there was a chance for you and me
I wish you couldn't find a place to be
Away from here.  
   Uśmiechnęłam się szeroko, śpiewając te słowa. Mam nadzieję, że tak będzie. Ocknęłam się, gdy usłyszałam głośne brawa. Spojrzałam na uśmiechniętego Jared'a. Już wiedziałam, że byłam dobra.
- To było niesamowite!- krzyknął, nadal klaszcząc.

                                                         ***

     Już tylko dwa dni zostały do sobotniego występu. Każdy z nas przeżywa to inaczej. Niall wyjada całą lodówkę, chociaż u niego to normalka. Harry i Louis często się ze sobą kłócą, jednak dość szybko godzą. Zayn chodzi po całym domu, a Liam zamyka się w swoim pokoju i nie wychodzi z niego całymi dniami. A ja? Ja kilka godzin dziennie poświęcam na próby. Mniej czasu spędzam z Niall'em, o co chłopak ma do mnie żal. Rozumiem go, ale ten występ jest dla mnie bardzo ważny. To już półfinał i nie wiadomo, kto się dostanie dalej. Z każdą chwilą denerwuję się coraz bardziej.
    Leżałam właśnie na łóżku, gdy usłyszałam pukanie do drzwi. Po chwili ujrzałam Irlandczyka. Blondyn bez słowa wszedł do mojego pokoju i usiadł przy biurku. Zdziwiłam się, że nie podszedł do mnie.
- Co się dzieje?- zapytałam zdezorientowana.
- Mam tego dość- odparł.- Dla nas ten występ jest tak samo ważny jak dla ciebie, ale nie poświęcamy całego wolnego czasu na próby. Mamy też czas dla siebie. A ty? Przesiadujesz całymi dniami w pokoju. Nawet się do nas nie odzywasz. Kiedy ostatni raz byliśmy gdzieś razem? Kiedy ostatni raz się przytulaliśmy, całowaliśmy, spędziliśmy wspólnie czas?- milczałam. Nie wiedziałam, co odpowiedzieć.- Tak myślałem- mruknął i zostawił mnie samą. Wychodząc, trzasnął drzwiami.
_________________________________________
Dziękujemy za każdy komentarz! <3
+ zapraszam na blog o Niall'u : http://magiconedirection.blogspot.com/
20 komentarzy = NN